gatunek torbacza z rodziny dydelfowatych (Didelphidae), przedstawiciel rodzaju Monodelphis. Zamieszkuje lasy tropikalne Ameryki Południowej, głównie Brazylii. Prowadzi nocny tryb życia. Żywi się bezkręgowcami i małymi kręgowcami. Nie ma torby lęgowej. Wykorzystywany jest jako zwierzę doświadczalne, między innymi do badań nad nowotworami oraz układem nerwowym. Nowonarodzone oposy są na tyle mało rozwinięte, że potrafią zregenerować przecięty rdzeń kręgowy. W maju 2007 opublikowano sekwencję genomu oposa. Opos uchodzi za przysmak w rejonie Apalachów w Ameryce Północnej, podawany jest w całości, duszony razem z warzywami.
Oposik brazylijski (Gracilinanus emiliae)
gatunek torbacza z rodziny dydelfowatych znany z kilku stanowisk w północnej części Ameryki Południowej. Faktyczny zasięg występowania tego gatunku nie został poznany. Prowadzi nocny, głównie nadrzewny tryb życia, odżywiając się owadami, owocami, jajami ptaków. Niekiedy poluje na małe jaszczurki i drobne gryzonie. Z wyglądu oraz wymiarami podobny do myszy. Oczy wyłupiaste, ogon nagi i bardzo długi, chwytny. Futro krótkie, miękkie i aksamitne. Torby lęgowej brak, na brzuchu posiada kilkanaście sutek. Młode rodzą się kilka razy do roku.
Oposik wielkooki (Marmosa robinsoni)
niewielki ssak z rodziny dydelfowatych, przypomina ryjówkę. Ma wydłużony, zaostrzony pyszczek i duże oczy przystosowane do nocnego trybu życia. Codziennie na nowo buduje prowizoryczne gniazda w dziuplach drzew lub starych gniazdach ptasich. Zręcznie się wspina, przy czym długiego chwytnego ogona używa jako piątej kończyny.